Wat zit er verborgen in de neus van een vliegtuig?

Toen KLM in 1920 haar eerste vlucht uitvoerde, gebruikte ze een De Havilland DH.16. Het vliegtuig had een grote propeller vlak voor de motor die op de neus was gemonteerd. Tegenwoordig krijgen vliegtuigen hun stuwkracht van straalmotoren onder de vleugels. Betekent dat dan dat de neus van het vliegtuig is gedegradeerd tot een overbodige, holle ruimte ...? Nee, verre van! Ik besloot mijn neus in de zaak van KLM Engineering and Maintenance te steken om het antwoord te vinden op de vraag die me al eeuwen bezighoudt: wat zit er precies verborgen in de neus van een vliegtuig?

 

Ik ging praten met KLM-grondingenieur. In de eerste plaats deelde hij mij op de officiële naam van het vliegtuig neus - de koepel (radar + koepel = radome). De radome is een bolvormige plastic dop die opengaat en dient als weerbestendige behuizing voor een aantal belangrijke apparatuur - de radarantenne, ook wel de schotelantenne genoemd - een gevoelige plaat die radiogolven uitzendt en ontvangt. De neus is gemaakt van slim materiaal dat weersinvloeden van buitenaf blokkeert maar elektromagnetische straling doorlaat.

De geopende radome van een Airbus A330.

De belangrijkste functies van de radarantenne zijn:

1. De weerradar , die de grootte van waterdruppels in de lucht meet, waardoor het vliegtuig onaangename weersomstandigheden kan detecteren. Piloten willen dat hun vluchten zo comfortabel mogelijk zijn voor hun passagiers en bemanning, en gebruiken de informatie om neerslag en turbulentie te vermijden. Dat is vooral fijn als je net bent begonnen met je kip of rundvlees🍲.
2. Het Ground Proximity Warning System (GPWS) waarschuwt piloten als het vliegtuig te dicht bij de grond vliegt of als er een object in de buurt is🛬. Het scant het terrein onder het vliegtuig zodat piloten altijd hun hoogte weten. Als het vliegtuig bijvoorbeeld te snel daalt, horen ze het commando PULL UP en moet de piloot de neus van het vliegtuig zo snel mogelijk omhoog brengen.

Dan is er nog een antenne, de localisator genaamd . Het werkt in combinatie met de glijpadantenne (onder de A330 cockpit of vlakbij het B777 neuswiel) en het flight director signaal , een soort navigatiesysteem voor piloten dat het vliegplan aangeeft. De localisator zet het ideale afdalingspad voor het vliegtuig uit. De antennes aan boord maken contact met antennes langs de landingsbaan om de best mogelijke landingspositie te bepalen. De antenne met glijhelling kijkt naar de hoogte van het vliegtuig om te voorkomen dat deze te vroeg of te laat begint te dalen. De localisator kijkt of het vliegtuig te veel zijwaarts drijft. Best handig!

De geopende radome van een Airbus A330-300.

Nog een paar feiten over de neus van een vliegtuig:

• Extreme weersomstandigheden kunnen slecht zijn voor de neus. De radarkoepel kan bijvoorbeeld beschadigd raken door hagelstormen. Het is dus belangrijk dat de neus van het vliegtuig zorgvuldig wordt gecontroleerd, en dat gebeurt regelmatig in de hangar. Toch is een beschadigde neus geen vluchtgevaar. In dat geval worden piloten getraind om hun vliegtuig in elke situatie te laten landen.
• Radartesten mogen nooit plaatsvinden in de hangar. Radar kan behoorlijk wat straling uitzenden en kan alleen op daarvoor aangewezen testlocaties buiten de hangar worden getest.
• Heb je ooit de lijntjes op de neus opgemerkt ? Ze zijn belangrijk. Als de bliksem de neus van het vliegtuig raakt - wat toch gebeurt - leiden  de draden op de neus de elektrische lading veilig langs de romp naar de staart, waar deze het vliegtuig weer verlaat.

• Flightradar24 volgt vliegtuigen niet via de schotelantenne van het vliegtuig, maar via antennes op de buik van het vliegtuig. Dit zijn kleine, gele vinnen die de positie van het vliegtuig doorgeven.
• De neus van een A330 opent naar boven terwijl die van een B777 zijwaarts opent.

Boeing 777 met geopende radome.

Dus de volgende keer dat je bij de boardinggate staat en je ziet een van onze grote blauwe vogels klaarstaan ​​voor vertrek, kijk dan eens goed naar die felblauwe neus. Er zit meer in, of in, dan u denkt!

Met dank aan KLM-grondwerktuigkundige