ARTIKEL: AD, ZATERDAG 22 OKTOBER 2022
Ingreep kan levens verbeteren, maar Marilon heeft spijt‘ Had ik die maagverkleining
maar nooit laten doen
Zo’n 12.000 mensen per jaar ondergaan een
maagverkleining. Vaak met spectaculair resultaat, maar niet
altijd. Marilon van Es heeft spijt als haren op haar
hoofd. ,,Had ik het maar nooit gedaan.”
nog elke dag wenst Marilon van Es (30) dat ze de tijd terug kon draaien. Terug naar het moment vóór de maagverkleining die ze in augustus 2021 onderging. Af en toe kijkt ze nog naar het Tik Tok filmpje dat ze vol verwachting
plaatste op de dag van de operatie. Eindelijk zou ze verlost worden van een flink deel van de 143 kilo die ze dagelijks meesleepte. Eindelijk een moeder zijn die lekker met haar kinderen kan spelen in de speeltuin. ,,En kijk me nu”, zegt ze. ,,Ik zit nog steeds op de bank, met een dekentje en een kruik tegen de pijn.” Na jaren tobben met haar gewicht en vele lijnpogingen – ‘tien kilo eraf, twintig eraan’ – koos ze voor een gastric bypass.
Daarbij wordt de maag verkleind en het spijsverteringskanaal gedeeltelijk omgeleid. De kilo’s zijn eraf gevlogen, maar ze heeft er extra problemen voor teruggekregen. Sinds de operatie ruim een jaar geleden lag ze al vijf keer in het ziekenhuis met complicaties. Darmverklevingen, een darmhernia, buikpijn, misselijkheid.
Sondevoeding. ,,Ja ik ben nu slank en daar ben ik blij mee. Maar mijn bewegingsvrijheid is nog net zo beperkt, zo niet beperkter dan vóór de operatie.”
‘Ik ben nu slank,maar mijn bewegingsvrijheid is nog net zo beperkt’
Sneller
verzadigd
Het aantal maagverkleiningen in Nederland groeide de afgelopen decennia van een paar honderd per jaar naar nu ruim 12.000 per jaar. De meest uitgevoerde operatie is de gastric bypass. Door deze operatie ben je veel sneller verzadigd. Ook de opname van de voeding is anders. Klinkt goed, maar het is geen oplossing waar je zomaar naar
kunt grijpen, benadrukken obesitaschirurg Ronald Liem en internist Roel Hoogma, beiden verbonden aan de Nederlandse Obesitas Kliniek.
,,Het blijft een chirurgische behandeling met voor- en nadelen en risico’s, die geen honderd procent succes garandeert. Toch zien wij de gastric bypass als extreem veilig.” Complicaties treden volgens de artsen op in 1,5 procent van de gevallen. ,,Dan praat je over problemen die een direct gevolg zijn van de operatie, zoals nabloedingen, lekkages en darmbeknellingen. Ook treden soms bijwerkingen
op zoals ‘dumping’, waarbij voedsel vanuit de verkleinde maag te snel in de dunne darm terechtkomt. Het verschilt per persoon of het zich voordoet.” De meeste risico’s zitten volgens de artsen meer in het niet kunnen volhouden van de leefregels na de operatie. ,,Obesitas is een chronische ziekte. Een operatie moet hand in hand gaan met een leefstijlverandering. Degenen waarmee het na verloop van tijd minder goed gaat, zijn vaak de mensen die toch de knop niet kunnen omzetten. Na verloop van tijd vervallen ze weer in hun oude patroon. Ook moeten mensen levenslang vitaminesupplementen gebruiken en daar komt soms de klad in. Dan stoppen ze vanwege de kosten of kiezen een goedkoper alternatief.
Terwijl die supplementen essentieel zijn omdat het lichaam vitaminen onvoldoende uit voeding kan halen.” Nazorg – tot vijf jaar na de ingreep – is daarom belangrijk,maar ook goede voorlichting vooraf en een uitge-breide screening, stellen Liem en Hoogma. Al zijn daarmee nooit alle risico’s uit te bannen. ,,Zo’n operatie kan ook de heilige graal worden. Het kan er zelfs toe leiden dat mensen essentiële informatie achterhouden om ervoor
in aanmerking te komen. Onze psychologen en diëtisten doen er alles aan om een compleet beeld te krijgen, maar soms wordt een psychiatrische ziekte of lichamelijke stoornis verzwegen die, als we het zouden weten, een reden kan zijn om de operatie niet te doen.”
Dolblij
Maar het overgrote deel van de patiënten is ook na jaren nog dolblij met de beslissing. Uit een enquête onder ruim 16.000 mensen die tussen 2012 en 2018 een operatie ondergingen, blijkt dat zij hun kwaliteit van leven een veel hoger cijfer geven. De helft van de patiënten zit na vijf jaar nog op 20 tot 33 procent gewichtsverlies, een kwart zit erboven en een kwart eronder. Eric Jonkman (59) herkent zich helemaal in de uitkomsten. Maar liefst 205 kilo was de Raaltenaar in 2014.
Voor zijn beroep als kettingzaagartiest – hij maakt grote houtkunstwerken – was het niet zo erg om stevig te zijn, maar het liep de spuigaten uit. ,,Ik was net Flipje uit de Betuwe.” Nu is hij de helft van zijn gewicht kwijt en heeft dubbel zoveel energie. Het kostte hem bloed, zweet en tranen. Hij koppelde er een fors trainingsprogramma aan vast dat hij wist vol te houden. Toen hij vorig jaar, zeven jaar na de ingreep, met gillende sirenes naar het ziekenhuis moest, legde hij aanvankelijk dus ook niet de link met de maagverkleining.
,,Ik kreeg ongelooflijke buikpijn. Ik dacht dat ik dood ging. Het bleek dat ik een bacteriele infectie had op de plek waar de verbinding tussen maag en darm was gemaakt. Domme pech. Na een week ziekenhuis was ik weer op de been.” Een maand later lag hij er wéér. ,,Bij alle onderzoeken bleek mijn restmaag geraakt te zijn. Dat leidde tot een bloeding die niet opgemerkt was. Het had niet veel langer moeten duren, anders was ik dood geweest.” Ondanks alles is hij nog steeds ‘100 procent positief’.
,,Het heeft mijn leven zo veel beter gemaakt.”
