donderdag 9 april 2020

Autisme specifieke energielekken

Autisme specifieke energielekken



Misverstanden en conflicten, en de welbekende ‘Asperger’s arrogantie’: het is een constant gevecht om ‘erbij te horen’, te begrijpen en begrepen te worden. En het vergt de nodige energie om de sociale ‘schade’ te beperken, die door misverstanden en conflicten ontstaat
Zorgen maken, piekeren en doemdenken, eindeloze gedachtegangen hebben,  elk klein stukje informatie overdenken, niet in staat zijn om je hoofd ‘leeg’ te maken. Dat kost veel energie.
Wanneer we met iets bezig zijn, kan het zijn dat we dat met een hoge concentratie doen, met hyperfocus. Een verstoring of onderbreking van deze bezigheden haalt ons uit deze concentratie. Wanneer we verder gaan na de verstoring, kost het moeite om de draad weer op te pakken.
Onderbrekingen, niet weten wat er gaat gebeuren, een gebrek aan controle,    een gebrek aan overzicht. Dat alles is een energielek.
Veranderingen, afwijkingen van routines, onbekende mensen, nieuwe plekken waar we nooit eerder zijn geweest, nieuwe processen, de nieuwe ‘Like’-knop   van Facebook, alles wat afwijkt van het vertrouwde is extra informatie. En het verwerken van die extra informatie kost extra denkruimte. Dat kan heel vermoeiend zijn.
Van de ene activiteit overstappen naar een andere activiteit. Bijvoorbeeld: eerst kost het moeite om te beginnen met schoonmaken, eenmaal aan de gang, is het moeilijk om te stoppen met schoonmaken. Het beginnen vergt veel inspanning, door het moeilijk kunnen stoppen, ben je geneigd om langer door te gaan dan goed voor je is, je gaat dan over je eigen grenzen. Schakelmomenten kunnen funest zijn voor autisten.
Autisme en eetproblemen gaan vaak samen. Door teveel eten, te weinig eten, onregelmatig eten of te eenzijdig eten, is er een grotere kans op vitaminetekorten en mineralentekorten. Dit heeft een direct negatief effect op hoe fit je je voelt. Ook het eten zelf, de smaken, de geuren, de sociale activiteit, kan veel energie kosten.
Er gaat bij autisten over het algemeen veel energie verloren met plannen en organiseren. Bijvoorbeeld door te weinig plannen, en dan tot niets komen. Of juist het tegenovergestelde: alles tot in de puntjes plannen, teveel plannen, en het geheel niet overzien, maar wel krampachtig vast willen houden aan de planning, en dan over de eigen grenzen heen gaan.